EDITORIAL Τόμου Β’ 2000 (695 λέξεις)

Ελλάδα και Τουριστική Ανάπτυξη 

Και σε αυτό τον γεμάτο ταξίδια σε μια ‘’άλλη Ελλάδα’’ τόμο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι αλήθειες που τόσο πολύ μας λείπουν. 

Διαπιστώνουμε όλοι, μέσα από αυτά τα ταξίδια, ότι η αυτάρκης αγροτική & κτηνοτροφική κοινωνία που ζούσε και ευημερούσε σε όλα τα χωριά που ταξιδεύουμε - και προτείνουμε να ταξιδέψετε και εσείς - προ πολλού έχει γίνει ‘’πρώην’’, προ πολλού έχει καταρρεύσει και σταδιακά μεταβλήθηκε σε αστική. Ελάχιστοι κάτοικοι πλέον σε αυτά τα χωριά διατηρούν τον κοινωνικό & οικογενειακό τους ιστό εκεί.  Δείγματα αυτής της άλλοτε κραταιάς κοινωνίας αχνοφαίνονται σε όλα τα ορεινά συγκροτήματα της πατρίδας μας αποκλειστικά και μόνο το καλοκαίρι, ενώ έως την δεκαετία του 70’ – 80’ υπήρχαν εκατοντάδες οικογένειες που διαχείμαζαν στην γενέτειρά τους παρά τις δυσκολίες. 

Αυτή η χειμωνιάτικη εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν τα χωριά, οφείλεται πρωτίστως σε γεγονότα:
1^ο: τα δημόσια κοινωνικά προγράμματα δεν πιάσανε ‘’τόπο’’, (αφού δεν υπήρχε πρόνοια για διαφανείς διαδικασίες στο μοίρασμα της ‘’πίττας’’ ή των αναπτυξιακών ‘’πακέτων’’ της Ε. Ε, που διαχειρίζονται σε τοπικό επίπεδο αναπτυξιακές Α. Ε), 
2^ο: η αποσάθρωση και διάλυση της κτηνοτροφίας που παρέσυρε τον αυτόνομο κοινωνικό ιστό, στην έλλειψη έγκυρης πληροφόρησης & εύκολης επικοινωνίας, με τα κέντρα αποφάσεων, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα… την μαζική εσωτερική μετακίνηση του πληθυσμού και την αναζήτηση μόνιμης στέγης, αξιόπιστης πληροφόρησης και σίγουρης εργασίας στις μεγαλύτερες πόλεις. 

Η Διοίκηση, οι δήθεν ‘’αναπτυξιακές’’ εταιρείες ανίκανες να δουν την αλήθεια, αγνοούν ακόμη και αυτό το οφθαλμοφανές γεγονός. Δυστυχώς μόνο με ημερίδες, ευχές, σεμινάρια, ή για τους τύπους… ενημέρωση, ουδείς φαίνετε διατεθειμένος να επιστρέψει.  Και πώς να το πράξει, όταν όλα αυτά που επιδοτούμενα παρουσιάζονται σαν ανάπτυξη, δεν υλοποιούνται από τον τοπικό πληθυσμό, όπως θα έπρεπε να είναι το βασικό ζητούμενο, αλλά από ανθρώπους ξένους προς αυτόν και την κουλτούρα του.

Διακρίνεται δηλαδή, μια εκ βάθρων επιχειρούμενη διαστρέβλωση της κοινωνικής συνοχής που φέρνει μέσα από αυτές τις ‘’αναπτυξιακές’’ προσπάθειες ο πρόσκαιρος πλουτισμός των ευνοουμένων, άσχετων με τον τόπο, ανθρώπων που εννοούν καλά και σώνει να τον αναπτύξουν όπως αυτοί οραματίζονται, μην λαμβάνοντας υπ’  όψιν τις βασικές δομές λειτουργίας των τοπικών ευνομούμενων κοινωνιών. Μην λαμβάνοντας υπ΄ όψιν το ‘’παν μέτρον άριστον’’ έχουν μπερδέψει την εξέλιξη με την ασυδοσία και την καταστροφή, λησμονώντας τα καίρια προβλήματα των καιρών μας. 

Εν τω μεταξύ, ο καιρός περνάει άπρακτος για αυτούς που επιμένουν να μένουν στα χωριά. Η εμπλοκή των υπεύθυνων ‘’αναπτυξιακών’’ εταιρειών, τα ωραία λόγια, και ταυτόχρονα ο παραλογισμός και η ομαδική παράκρουση της Διοίκησης που τα πιστεύει, έχουν - όλοι αυτοί  - φτάσει στο σημείο να νομίζουν πραγματικά – ειδικά τα τελευταία χρόνια – ότι στις ορεινές και μειονεκτικές ορεινές περιοχές υπάρχει ανάπτυξη !!!

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι. Ανάπτυξη είναι όταν οι επενδύσεις γίνονται στον τόπο, και ταυτόχρονα, τα τυχόν κέρδη από αυτές μένουν και επενδύονται σε αυτόν. Αυτό είναι δυνατόν να συμβεί μόνο από ανθρώπους που ανήκουν σε αυτόν και απολύτως φυσιολογικά συμπάσχουν μαζί του. Δεν είναι ανάπτυξη, όταν έρχεται ο επίδοξος επενδυτής από όποια πόλη - ή χώρα πλέον - παίρνοντας 50% ή 60% επιδότηση και να φτιάχνει όπως – όπως αυτό που έχει επιλέξει και το τελικό κέρδος από αυτή την επένδυση να το επαναπροωθεί στην γενέτειρά του για χίλιους δυο δικούς του λόγους, που δεν υποχρεούται να αναφέρει σε κανέναν.

Κέρδος για την επιτυχημένη πορεία της ανάπτυξης και ταυτόχρονα της όποιας επενδυτικής προσπάθειας θα έπρεπε να θεωρείται όταν το κέρδος, παραμένει και επαναεπενδύετε στον τόπο και δεν φεύγει αλλού. Τότε, και μόνον τότε, υπάρχει και  - κυρίως - στεριώνει η όποια προσπάθεια. 

Κοιτώντας μεσοπρόθεσμα, να εκταμιευθούν κονδύλια επειδή ‘’το πρόγραμμα τρέχει τώρα’’ για δήθεν έργα ή δήθεν επενδύσεις στους ορεινούς & μειονεκτικούς τόπους της πατρίδας μας, τότε είναι πράγματι άτυχοι, και αυτοί, εφ’ όσον οι επενδύσεις χάνονται, αλλά κυρίως, ο δύσμοιρος τόπος και οι πραγματικά αγανακτισμένοι από τις διακρίσεις κάτοικοί του, που έτυχε να κυβερνάται από αυτούς.

Εμείς, αλλά κυρίως εσείς που μας διαβάζετε έχετε σίγουρα δει αυτά τα καθοριστικά για την Ελλάδα γεγονότα. Συνεχίστε να ταξιδεύετε μέσα από τις σελίδες μας καταγράφοντας τοπία και εμπειρίες στο μυαλό ή στο χαρτί. Σε λίγα χρόνια, οι τουριστικοί ‘’προορισμοί’’ θα έχουν αλλάξει μορφή, και σίγουρα, δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτό που εμείς επιζητούμε.

Ταξιδεύοντας … και αναβοσβήνοντας τα φώτα.

Άγγελος Σινάνης