EDITORIAL Τόμου Δ’ 2002 (469 λέξεις)

Όπως πάνε τα Νερά 

…..Όπως πάνε τα νερά παρομοίαζαν οι Σαρακατσάνοι την διαρκή τους μετακίνηση από το βουνό στον κάμπο, από τα πλούσια βοσκοτόπια στα χειμαδιά.

Το τέλος της νομαδικής ζωής ερήμωσε τα παλιά χειμαδιά, εξαφανίζοντας την χειμωνιάτικη μετακίνηση βοσκών και  κοπαδιών με κατεύθυνση ‘’όπως πάνε τα νερά των βουνών’’ που τους έφερνε στα χειμαδιά. Έμειναν όμως στον τόπο τα κτίσματα, οι όποιες διάσπαρτες εγκαταστάσεις, που σωριάζονται από την ένδεια και την έλλειψη πόρων, αψευδείς μάρτυρες αυτής της ζωής να γκρεμίζονται σιγά – σιγά ιχνογραφώντας στο τοπίο τον παλιό νομαδισμό, γυρίζοντας μια σελίδα στην ιστορία ενός πολύ διαδεδομένου στην περιοχή επαγγέλματος. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι βοσκοί έχουν ξεχάσει τους ανηφορικούς χωματόδρομους και τα μονοπάτια, το πλούσιο παχύ χορτάρι των αλπικών λιβαδιών έχει αντικατασταθεί από βιομηχανικές ζωοτροφές. Το μόνο που παραμένει σταθερά ίδιο είναι η φύση που προίκισε την περιοχή με άφθονο νερό συγκεντρωμένο σε αυτό το σύστημα των λιμνών.

Υπάρχει τρόπος επιστροφής στα χρόνια μας, τα παιδικά; Η ερώτηση είναι αλληγορική, έχει όμως ενδιαφέρον όταν σκεφθούμε, υπάρχει περίπτωση επιστροφής των ανθρώπων στην κοιτίδα τους, στα χωριά τους, στον παράδεισο της φύσης; Τότε συνειδητοποιούμε πως και για τα δύο η απάντηση είναι όχι. Στις δεκαετίες που πέρασαν, όλες οι γενιές των Ελλήνων απομακρύνθηκαν, και απο την γενέτειρά τους, κυρίως όμως, απο τον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής τους. Αστικοποιήθηκαν, και κατά πως φαίνεται, δεν υπάρχει στον ορίζονται περίπτωση επιστροφής αλλά μόνο μικρά διαλείμματα ‘’προσέγγισης στην φύση’’ και στο χωριό ‘’μας’’, που πλέον είναι έρημο και σε κάποια χρόνια αμφιβάλω αν θα παραμένει ‘’μας’’. Οι λίγοι γέροντες και γερόντισσες που κρατούσαν και δεν έφευγαν, ‘’έφυγαν’’ για πάντα λόγω γήρατος. Οι νεώτεροι, δεν έχουν δουλειές ή δεν ξέρουν πως να ζήσουν στο χωριό. Έτσι η διαδικασία φυγής θα συνεχίζεται, με της ευλογίες μιας πολιτείας που πλέον ανήμπορη να προγραμματίσει βλέπει χρόνο με τον χρόνο να εξαπλώνεται η ερήμωση.

Συγκλονίζει το γεγονός της εγκατάλειψης της Ελληνικής υπαίθρου, συγκλονίζει το γεγονός ότι οι παραδόσεις και τα έθιμα, μόνο σαν κακέκτυπα και πάντοτε σχεδόν ζουν ή ‘’αναβιώνουν’’ με την μορφή καλοκαιρινών ‘’γιορτών’’.

Αν αποχωρήσετε, έστω για λίγο, από το πανδαιμόνιο του σύγχρονου κόσμου, μπορείτε και πάλι να αφουγκραστείτε αυτή τη φωνή που βρίσκεται μέσα σε όλους μας και μας καθοδηγεί. Αναζητώντας την σιωπή στην φύση, τις περισσότερες φορές χωρίς να γνωρίζουμε γιατί και πώς προκύπτει, γνωρίζουμε καλύτερα όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και την αξία της γαλήνης. Υπάρχουν ακόμα πολλές αλήθειες και ανεκτίμητοι θησαυροί πολλές από τις οποίες δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν, άλλωστε έχουν αξία και νόημα μόνο για αυτόν που τις ανακαλύπτει. Στο καινούργιο ταξίδι όλα δοκιμάζονται και αποκαλύπτονται.

Ναι, είναι καλό να κάνετε ένα ταξίδι, τώρα…..  δείτε από απόσταση τον τρόπο ζωής σας αλλά και αυτή τη ζωή. Όσο ακόμη υπάρχει άγρια φύση για να καταφύγετε στην αγκαλιά της.

Ταξιδεύοντας … και αναβοσβήνοντας τα φώτα.

Άγγελος Σινάνης