ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ (3333 λέξεις)

ΚΟΙΛΑΔΑ – ΚΡΑΝΙΔΙ – ΠΟΡΤΟ – ΧΕΛΙ   

Κείμενο - Διαφάνειες: Άγγελος Σινάνης e – mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

© Ιανουάριος 2004

Σαγηνευτικό Αραξοβόλι

Από την Παλιά Επίδαυρο ο δρόμος ανηφορίζει προς Κολιάκι & Τραχειά, διάσημα χωριά για τους φούρνους, το φρέσκο ψωμί, τα νοστιμότατα παξιμάδια, τα εξαιρετικής ποιότητας τυριά και γαλακτοκομικά τους. Φτάνοντας στην Τραχειά, διασταυρώνεται με αυτόν που έρχεται απο το ιερό του Ασκληπιού και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Η διαδρομή δεν είναι απο αυτές που ενθουσιάζουν τον περιηγητή, όμως οδηγεί σε μερικές απο τις πιο όμορφες περιοχές και μνημεία της Αργολίδας, χειμωνιάτικα. Απόκοσμη όμως, μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την μουντάδα του τοπίου, καθώς αρχίζει να φαίνεται μες την ομίχλη ο ορεινός όγκος των Διδύμων, εκεί κάπου μετά το Νεοχώρι.

Πραγματικά, η κάθε εποχή έχει τη χάρη της, ειδικά όταν ‘’έξω’’ απο τη ζεστή δερμάτινη στολή επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες. Οι λαμπρές καλοκαιριάτικες μέρες έχουν αντικατασταθεί με τις βαριές συννεφιασμένες του προχωρημένου Νοέμβρη, η φύση έχει ησυχάσει, έρχεται φουριόζος ο χειμώνας βλέπεις, και τα πάντα είναι σιωπηλά. Προσοχή χρειάζεται να μην ‘’χάσετε’’ την δστ. Λίγο πριν αρχίσει να ανηφορίζει ο δρόμος για τις στροφές των Διδύμων, υπάρχουν δύο πινακίδες που η μεν μια γράφει, ‘’Πελεή’’,και η άλλη,χαρακτηριστική της Αρχαιολογικής υπηρεσίας, (καφέ με κίτρινα γράμματα), γράφει‘’Ι. Μονή Αυγού’’. Εκεί, στρίβετε δεξιά, στον βατό χωματόδρομο και σχεδόν αμέσως προσεγγίζετε, στην αθέατη από το δρόμο, πετρόχτιστη Πελεή στα 265 μ. υψ.

Το χωριό είναι χτισμένο κάτω από την κορυφή Σπηλιές (789 μ. υψ.), στα βόρεια λιβάδια του Διδύμου όρους. Πριν μερικές δεκαετίες, τέτοια εποχή, μια άλλη κατηγορία ανθρώπων άφηνε την πεδιάδα στους γεωργούς, και ανηφόριζε στα γύρω βουνά. Οι παραδοσιακοί κτηνοτρόφοι ξεχειμώνιαζαν εδώ μαζί με τα κοπάδια τους χτίζοντας μάλιστα και έναν ολόκληρο οικισμό για να στεγάζουν τις οικογένειες τους και τα ζωντανά τους, μικρά κοπάδια από κατσίκια και γίδια. Τα γηρατειά συνέβαλαν στην απότομη μείωση των νομάδων και σχεδόν ερήμωσε αυτό το υποτυπώδες χωριό. Έμειναν όμως τα κτίσματα, και καμία δεκαριά κάτοικοι, αψευδείς μάρτυρες αυτής της ζωής, που θα γυρίσουν ακόμη μια σελίδα στην ιστορία ενός πολύ διαδεδομένου στην περιοχή επαγγέλματος. 

Ο χωματόδρομος βγαίνει από το λιτό τοπίο και τον μικρό οικισμό – σκηνικό, και συνεχίζει ανεβαίνοντας τις πλαγιές των Διδύμων. Απέναντι διακρίνεται ο ‘’κεντρικός’’ χωματόδρομος, που περνώντας από Σταυροπόδι και Καρνεζαίικα, οδηγεί στα πασίγνωστα πλέον Ίρια, και το Δρέπανο με τις κοσμοπολίτικες παραλίες τους, τα οργανωμένα κάμπινγκ και φυσικά, το επιφανές Ναύπλιο με τα καθοριστικά στην ιστορία μας συμβάντα. Δύο από τους δρόμους που διασταυρώνονται με αυτόν που βρισκόμαστε τώρα, περνάει το ρέμα που είναι ακριβώς από κάτω, και ενώνεται με τον ‘’κεντρικό’’. Δασική με ποτάμι δίπλα, και σχετικά άγνωστη αυτή η διαδρομή, αφού για να βγει ο ταξιδιώτης στα Ίρια συνήθως – τι συνήθως δηλαδή, πάντα, δια μέσου Ασίνης και Δρέπανου φτάνει. 

Αρκετά ψηλά πια, και αφού οι διασταυρώσεις και τα ξερά, προς το παρόν, ορεινά ρέματα διαδέχονται το ένα το άλλο, (αναλυτικό Road Book στο τέλος) περνάτε μια μικρή στάνη και φτάνετε στην δεύτερη πινακίδα της Αρχαιολογικής υπηρεσίας και σε έναν υπό διαμόρφωση χώρο πάρκινγκ, επτά χλμ συνολικά από την Πελεή. Μπροστά σας, αντικρύζετε ένα ψηλό πέτρινο κτήριο κατά πάσα πιθανότητα ξενώνα για τους επισκέπτες και ταυτόχρονα βοηθητικό χώρο για τις εορταστικές μέρες της Ιεράς Μονής Αυγού, που είναι λίγο πιο κάτω σε ένα σημείο που περιβάλλεται από βράχια. Το ερημικό μοναστήρι του 11^ου αι. είναι αφιερωμένο στον Άγιο Δημήτριο και πρόσφατα έχει δεχθεί πλήρη αναστήλωση.

Η εξωτερική πόρτα είναι ανοιχτή, το ίδιο και αυτή που οδηγεί στα κελιά και τον κυρίως ναό, έτσι μπορείτε να δείτε τις παμπάλαιες καπνισμένες τοιχογραφίες στο ιερό. Κατανυκτική και σκοτεινή η ατμόσφαιρα μέσα στο ιερό, ολόφωτη στα αναστηλωμένα κελιά - δωμάτια. Από τα παράθυρα η σαγηνευτική θέα ξεκινά από το καταπράσινο φαράγγι του Ράδου και φτάνει ως κάτω στον κόλπο των Ιρίων σε ένα περιβάλλον που χαρίζει γαλήνη. Αν είστε παρέα, συστήνεται ανεπιφύλακτα η διανυκτέρευση, μέσα στα κελιά ή έξω στο γρασίδι δεν έχει σημασία, ο τόπος και η ησυχία είναι μοναδική. 

Τα τελευταία χρόνια το άθλημα της αναρρίχησης αποκτά ολοένα και περισσότερους φίλους. Η περιοχή της Αργολίδας προσφέρει πολλά και έχει αρχίσει με τη βοήθεια των πρωτοπόρων ελλήνων και ξένων να γίνεται διάσημη. Αναρριχητική κοσμογονία ονομάζει το περιοδικό Κορφές την ανάπτυξη νέων πεδίων στην ευρύτερη περιοχή. Όλες οι διαδρομές είναι άψογα ασφαλισμένες και προσφέρουν ποιοτική αναρρίχηση, σε όλους τους αναρριχητές ανεξάρτητα ηλικίας, ανάλογα με το επίπεδό τους. Πολλές διαδρομές υπάρχουν στη ΒΔ πλευρά των Διδύμων ενώ, υπό ανάπτυξη, είναι η πανέμορφη περιοχή στη μονή Αυγού (για λεπτομέρειες των διαδρομών δες περ. Κορφές τ.154, 20.).

Υπάρχουν μέρη στη χώρα μας που θα μπορούσαν να έχουν έμβλημά τους την ομίχλη, και την υγρασία, ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Ένα από αυτά τα μέρη είναι η ευρύτερη περιοχή του Διδύμου όρους, που παρά το χαμηλό του υψόμετρο, μόλις 1121 μ., σε όλο το μήκος του κατηφορικού κεντρικού δρόμου που οδηγεί προς το ομώνυμο χωριό, πάντα τους χειμωνιάτικους μήνες, ‘’κρατάει’’ ακόμη και πάγο. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, λόγω υψομέτρου, έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται πολλά ατυχήματα. 

Τα Δίδυμα (παλιά Δίδυμοι) δίπλα από τον κεντρικό δρόμο πήραν το όνομά τους από τις δίδυμες κορυφές του βουνού και δεν κεντρίζουν την περιέργεια, όμως εκεί θα βρείτε μικρά καταστήματα, φούρνο, και μίνι μάρκετ. Αντίθετα με το χωριό, οι δύο μεγάλες κοιλότητες Μεγάλη και Μικρή Σπηλιά, που φαίνονται χαρακτηριστικά σαν μεγάλες τρύπες λατομείου στα βορειοδυτικά του χωριού, κεντρίζουν την περιέργεια. Υπάρχει πινακίδα της Αρχαιολογικής υπηρεσίας που σας οδηγεί πρώτα στην περιφραγμένη Μικρή Σπηλιά, με διάσταση τουλάχιστον 120 μέτρων κατά τους ντόπιους. Στο σημείο εισόδου υπάρχουν πεύκα, η ενδεικτική πινακίδα και τα σκαλοπάτια που μέσα από μια στενή τρύπα σας κατεβάζουν, μέσα από μια ακόμα στενότερη δίοδο, καμία εικοσαριά μέτρα μέχρι τον πυθμένα της ‘’σπηλιάς’’. 

Τα ψηλά κατακόρυφα και παράξενα τοιχώματα, μαζί με την παρουσία της πυκνής βλάστησης και τα κρωξίματα των τρομαγμένων πουλιών επιβάλλονται με μιας στον επισκέπτη. Η πεζοπορία μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου επαναφέρει στην πραγματικότητα. Η πόρτα συνήθως είναι ανοιχτή, και το πολύ στενό εσωτερικό του με τις τοιχογραφίες του 13^ου αι., είναι σαν σκαλισμένο, στο τοίχωμα της κοιλότητας. Υπάρχει και η σφραγίδα ενός Παλαιολόγου που φαίνεται να μόνασε εδώ, το 1489. Είναι μεγαλύτερο από το δεύτερο εκκλησάκι, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (1200), που βρίσκεται σχεδόν αντικριστά και στην απέναντι πλευρά της περίεργης ‘’σπηλιάς’’. 

Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, θα βγείτε πάλι στο φως του ήλιου ανηφορίζοντας πλέον, +/- 200 μ., σε δρόμο με κροκάλα, μέχρι τη μεγαλύτερη κοιλότητα με διαστάσεις 180 μέτρων. Εδώ βρέθηκαν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας της Ύστερης νεολιθικής εποχής (4000 – 2800 π.Χ.), καθώς και λίθινα εργαλεία. Είναι πιο κοντά στην αλήθεια ότι οι δύο κοιλότητες προήλθαν από καθίζηση του εδάφους, ενώ ήταν παλιότερα σπήλαια. Η μεγάλη όμως, παρέχει στον περιηγητή και τις κατάλληλες αποδείξεις για το σπηλαιώδες, ανεπίστρεπτο παρελθόν. Στις άκρες της, η προσεκτική παρατήρηση αποκαλύπτει διάσπαρτο σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό υλικό. 

Μετά τα Δίδυμα στο τέλος της ευθείας, κοντά στο βενζινάδικο, υπάρχει δστ δεξιά με πινακίδα ‘’προς Σαλάντι – Βουρλιά’’. Στενός – παλιός δρόμος με λακκούβες που περνά το διάσελο αποκαλύπτοντας μια εξαιρετική θέα, μια ολόλευκη τεράστια παραλία και ένα τερατώδες ξενοδοχείο από αυτά που χτιζόντουσαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και κατά καιρούς ‘’γύριζαν’’ εκεί, ελληνικές ταινίες. Το ξενοδοχείο Saladi Beach υπολειτουργεί, και η παραλία δεν έχει πολύ κόσμο το καλοκαίρι, αλλά, αν θέλετε την πλήρη απομόνωση, διανύστε περίπου 11 χλμ μέχρι τον όρμο της Βουρλιάς, όπου μπορείτε ακόμα και να κατασκηνώσετε. Εκεί δεν θα σας ενοχλήσει κανείς.

Οι Φούρνοι, ένα από τα πιο ανθισμένα χωριά της Ερμιονίδος με μυρωδάτες αυλές γεμάτες λουλούδια και φυτά. Λίγο πριν μπείτε στο χωριό, εκεί κοντά στα πρώτα σπίτια, στρίψτε αριστερά προς το Μαυροβούνι. Περάστε το ξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων και σε τρία συνολικά χλμ ο δρόμος σταματάει, σχεδόν στην είσοδο του φαραγγιού Καταφύκι και την πηγή με το τρεχούμενο νερό, τα ‘’Παπούλια’’ των ντόπιων. Ένας αξιόλογος κατάφυτος τόπος με θαυμάσια φύση που διασχίζοντάς τον (το πολύ σε 30’) βγαίνετε στην άλλη μεριά του φαραγγιού, όπου ο αντίστοιχος δρόμος οδηγεί στην Ερμιόνη. Ομοίως (αν ταξιδεύετε απο Ερμιόνη) μπορεί να γίνει η πεζοπορική διαδρομή από την Ερμιόνη στο Φαράγγι και τα ‘’Παπούλια’’. 

Μέσα στις ορθοπλαγιές του φαραγγιού έχουν ανοιχτεί πολλές αναρριχητικές διαδρομές, οι περισσότερες των οποίων διαθέτουν βύσματα στα σημεία ρελέ και ραπέλ. Το ίδιο ισχύει και για την σπηλιά Φράχθι (αναλυτικά περ. Κορφές τ.160, 24, 25, 26). Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε είναι το κολύμπι στα πεντακάθαρα νερά δίπλα σχεδόν από το σπήλαιο Φράχθι. Ένα χλμ από τους Φούρνους, προς Κοιλάδα, υπάρχει δρόμος ο οποίος σε τρία μόλις χλμ οδηγεί σε δύο όμορφες μοναχικές παραλίες, ανάμεσα στις οποίες υπάρχει ένα περιποιημένο εκκλησάκι – του Άι - Γιάννη και μοναδική θέα προς το νησάκι Κορωνίδα και την παραλιακή Κοιλάδα (δες road book στο τέλος).

Τα τραπεζάκια έξω, λιάζονται μαζί με τους λίγους πρωινούς θαμώνες. Ψαράδες οι περισσότεροι, με έδρα το γραφικό ψαροχώρι Κοιλάδα. Οι πολλές και καλές ψαροταβέρνες προσφέρονται για στάση και ανασύνταξη της παρέας. Η ζωή του χωριού που κρατάει χίλιους διακόσιους περίπου κατοίκους είναι η αλιεία και ο εποχιακός τουρισμός. Ξεχωρίζει ο παραδοσιακός ταρσανάς, όπου επισκευάζονται και κατασκευάζονται κυρίως ψαροκάικα. Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μικρό νησάκι Κορωνίδα, ‘’του Λιβανού’’ των ντόπιων. Λιβανός, ο γνωστός επιχειρηματίας που έχει συστήσει και αναπτυξιακή εταιρεία. Μια από τις ομορφότερες παραλίες της περιοχής, η Λεπίτσα, βρίσκεται δίπλα από το χωριό. 

Το πλέον σημαντικό σημείο όμως, είναι η ‘’σπηλιά της Κοιλάδας’’ που βρίσκεται απέναντι από το λιμάνι, στο βουνό Φράχθι, απ’ όπου πήρε τελικά την ονομασία του. Στο Σπήλαιο Φράχθι, οι πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι, πριν από 40.000 χρόνια αποτελούσε κατοικία, περιστασιακά αρχικά, μόνιμα αργότερα, του παλαιολιθικού ανθρώπου, ενώ πριν από 25.000 χρόνια διαβιούν εκεί ολιγομελείς ομάδες κυνηγών. Η σπηλιά κατοικήθηκε και εγκαταλείφθηκε πολλές φορές λόγω των ηφαιστειακών αναταραχών, που διέκοψαν πολλές φορές την κοινωνική εξέλιξη. Σύμφωνα με τα ευρήματα, αυτές ήταν το δεύτερο μισό της παλαιολιθικής περιόδου (23.000 – έως 8.000 π.Χ.), στην μεσολιθική περίοδο (8.000 έως 7.000 π.Χ.), και στη νεώτερη νεολιθική περίοδο (4.000 έως 3.000 π.Χ.), οπότε ένας σεισμός οδήγησε στην κατάρρευση του σπηλαίου και την εγκατάλειψη από τους κατοίκους του. 

Στα στρώματα της ανασκαφής της μεσολιθικής περιόδου, (8^ης χιλιετίας) βρέθηκε οψιδιανός (οψιανός) της Μήλου, (δες Αντίπαρος τ. Ε’, 39) πράγμα που κάνει τους αρχαιολόγους να πιστεύουν, ότι οι Κυκλάδες όχι μόνο είχαν κατοίκηση στην εποχή εκείνη, αλλά είχαν αναπτύξει και εμπορικές σχέσεις με την Ερμιονίδα. Στο σπήλαιο Φράχθι διαπιστώθηκε η παρουσία του HOMOSAPIENS και τα υπολείμματα της διατροφικής του οργάνωσης. Το πρόγραμμα των ανασκαφών υπό την εποπτεία του καθηγητή των κλασικών σπουδών του πανεπιστημίου της Indiana Τόμας Γιάκομπσεν, έφερε στο φως το πιο εντυπωσιακό εύρημα, τον αρχαιότερο σκελετό ανθρώπου στην Ελλάδα. Τα συμπεράσματα του Αμερικανού καθηγητή είναι διαφωτιστικά. ‘’….Ο νεολιθικός οικισμός στο Φράχθι αντιπροσωπεύει τους πρώιμους γεωργικούς οικισμούς σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο. Μετά την εγκατάστασή του, άνθισε για 3000 χρόνια περίπου. Στο διάστημα αυτό, οι κάτοικοι της σπηλιάς και του οικισμού της Παραλίας, [στην σημερινή Κοιλάδα], φαίνεται πως είχαν όλο και περισσότερες επαφές με άλλα σημεία της λεκάνης του Αιγαίου, καθώς και με περιοχές πολύ πιο μακριά από το Αιγαίο….’’ (Tomas Jacobsen, FRAHTHI CAVE - A Stone Age in Southern Greece, Archaeology 22, 1969). Στο σπήλαιο Φράχθι βρέθηκαν εργαλεία της λεγόμενης Μουστιαίας περιόδου χρήσιμα για την κατεργασία του λίθου. 

Από την Κοιλάδα, υπάρχει παραλιακή χωμάτινη εντουροδιαδρομή, (προς το Δορούφι) που βγαίνει στην απόμερη παραλία της Κορακιάς και, μέσω Βερβερόντας, καταλήγει στο Πόρτο Χέλι. Παρακάμπτετε βέβαια το Κρανίδι αλλά μπορείτε να το δείτε επιστρέφοντας. Αν δεν διαθέτετε enduro βγείτε από την Κοιλάδα και ακολουθήστε την κεντρική οδό που πηγαίνει μέσα στο Κρανίδι, και από εκεί Πόρτο Χέλι. Υπάρχει παρακαμπτήριος δρόμος που περνάει απ’ έξω, αλλά προτιμείστε να πιείτε τον καφέ σας στο ιστορικό Κρανίδι,την πρωτεύουσα της επαρχίας Ερμιονίδας, έδρα του ομώνυμου δήμου που αντιπροσωπεύει πέντε χωριά και πάνω από δέκα χιλιάδες κατοίκους. 

Το Κρανίδι είναι χτισμένο πάνω σε βραχώδεις λόφους σε 200 μ. υψ, εξασφαλίζοντας ωραία θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, και ιδιαίτερα στην χερσόνησο της Ερμιονίδας. Πάνω από την πόλη, είναι ο πευκόφυτος καταπράσινος λόφος της Αγίας Άννης και το γυναικείο μοναστήρι της Παντάνασσας. Το Κρανίδι αναπτύχθηκε γύρω από το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, σημερινή μητρόπολη, και βρίσκεται στα όρια της αρχαίας πολιτείας του Μάσητος, που περιλάμβανε την περιοχή της Κοιλάδας και τμήμα της κοντινής κοινότητας των Φούρνων. Οι κάτοικοί του από παλιά ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία και την ναυτιλία, με την τελευταία να φέρνει σημαντική ανάπτυξη και πλούτο, που διατέθηκε στον αγώνα για την απελευθέρωση, το 1821. Το 1823 – 1824, υπήρξε έδρα του βουλευτικού και εκτελεστικού σώματος της Ελεύθερης Ελλάδας. Μέχρι και τις αρχές του 20^ου αι., διέθετε εμπορικό στόλο, στη συνέχεια η ατμήλατη ναυτιλία υπήρξε η αιτία που οδήγησε το θαλάσσιο εμπόριο σε μαρασμό.

Αξιοθέατο παραμένει το παραδοσιακό Κρανίδι, χτισμένο με προδιαγραφές ναυτικής αρχιτεκτονικής παρόμοιες με αυτήν των νησιών του Αργοσαρωνικού. Ανεμόμυλοι, καμάρες, παραδοσιακά λιοτρίβια, πέτρινες κρήνες, στενά δρομάκια και μάντρες, χωρίζουν τα δίπατα και τρίπατα αρχοντικά που χαρακτηρίζουν τον διατηρητέο παλιό οικισμό. Οι σχεδόν πέντε χιλιάδες κάτοικοι του, δίνουν ζωντάνια που δύσκολα συναντάς σε αυτά τα μέρη. Ξεχωρίζουν οι τρεις πλατείες, από τις οποίες η πλατεία Ρέπουλη, αφιερωμένη στον στενό συνεργάτη, αντιπρόεδρο και υπουργό εσωτερικών των κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου, κρανιδιώτη πολιτικό Εμμανουήλ Ρέπουλη^(1).

Μόλις εννέα χλμ απέχει το παραθαλάσσιο Πόρτο Χέλι, γραφική κωμόπολη που εξελίσσεται ραγδαία, στις όχθες μια διαρκώς γαληνεμένης κλειστής θάλασσας. Ένα από τα ασφαλέστερα ‘’κλειστά’’ λιμάνια της Αργολίδας, από την αρχαιότητα, τότε που ονομαζόταν ‘’Αλία’’. Το μικρό ψαροχώρι της δεκαετίας του ‘60 έχει εξελιχθεί σε κοσμοπολίτικο κέντρο παραθερισμού με τα κάθε είδους και μεγέθους ιδιωτικά σκάφη να κατακλύζουν κάθε καλοκαίρι το λιμάνι του. Προς το παρόν έχει κρατήσει κάποια γραφικότητα, που γίνεται αισθητή όλο τον χρόνο, εκτός την καλοκαιρινή περίοδο με τους πολλούς επισκέπτες. Πολλοί διάσημοι επιχειρηματίες έχουν αγοράσει μεγάλες εκτάσεις, προσδιορίζοντας πλέον, εκτός από τις αντικειμενικές αξίες, και τη  μελλοντική ανάπτυξη του τόπου.

Η ευρύτερη περιοχή Κοιλάδα – Πόρτο Χέλι – Ερμιόνη έχει ακτογραμμή 80 χλμ., που βρίθουν από δεκάδες πεντακάθαρες αμμουδερές παραλίες, καταγάλανα νερά, μικρούς κολπίσκους, συνθέτοντας ένα μαγευτικό προορισμό για ξεκούραση και ψάρεμα. Στη νότια περιοχή του σημερινού Πόρτο - Χελίου βρίσκονται τα κατάλοιπα της αρχαίας πόλης των Αλιέων Τιρυνθίων, της βυθισμένης πολιτείας που υπήρχε εδώ από τον  7^ο π.Χ. αι. και που, ιστορικά, εμφάνισε αξιοζήλευτη ανάπτυξη. 

Η βυθισμένη πολιτεία παρουσιάζει υψηλό αρχαιολογικό ενδιαφέρον και σε αυτή πραγματοποιήθηκαν συστηματικές έρευνες από έλληνες και ξένους επιστήμονες, που έφεραν στο φως ασημένια νομίσματα, περιδέραια και βραχιόλια πολλά από τα οποία εκτίθενται στα μουσεία των Σπετσών και του Ναυπλίου. Από τα σημαντικότερα κατάλοιπα της ιστορικής παρουσίας των Αλιέων, είναι το περιτειχισμένο λιμάνι της, ο ναός του Απόλλωνα, το νεκροταφείο της πόλης με τα κτερίσματα των τάφων, καθώς και η ακρόπολη των Αλιέων. Από τα έως τώρα ευρήματα πιθανολογείται ότι η πόλη είχε τριάντα χιλιάδες κατοίκους και προστάτης της ήταν ο Απόλλων. 

Η καλοκαιρινή πολυκοσμία δεν βοηθά στη χαλάρωση και τη ξεκούραση που πολλοί ζητούν, γι’ αυτό προτιμήστε, αυτή η εκδρομή να γίνει Άνοιξη η Φθινόπωρο. Οι περιπλάνηση στα δαντελένια ακρογιάλια, ο απογευματινός καφές στο ‘’Παπαγκαλίνο’’, ιδιοκτησία του Γρηγόρη Χατζηγρηγορίου, ενημερωμένου για όλες τις καινούργιες εντουροδιαδρομές, και η πεζοπορία στο ολοζώντανο λιμάνι, αναδεικνύουν την ξεχωριστή γοητεία του Πορτοχελίου. Καλά ‘’καταφύγια’’ στις ζεστές μέρες του καλοκαιριού είναι η κοντινή παραλία στην Βερβερόντα, και η πιο μακρινή αλλά, κατά γενική ομολογία, η καλύτερη της περιοχής, Κορακιά. Σχετικά απομονωμένη και αναξιοποίητη με δυνατότητα, εκτός σεζόν, να ‘’στήσετε’’ τη σκηνή σας για διανυκτέρευση. Ένα ακρωτήρι χωρίζει στη μέση δυο μεγάλες αμμουδιές και ένα νησάκι, το Κορακονήσι, στολίζει την πεντακάθαρη θάλασσα. Πολύ κοντά από την παραλία του νησιού έχει εντοπιστεί ένα πρωτοβυζαντινό ναυάγιο, που πρόκειται να ανελκύσει τμηματικά, μαζί με τα δεκάδες βυζαντινά ευρήματα η ανασκαφική ομάδα του ΙΕΝΑΕ (Ινστιτούτο Ενάλιων Ερευνών). 

Νότια, απλώνετε σε καταπράσινο περιβάλλον η δαντελωτή ακτή, της Ερμιονίδας, ‘’τα λιμανάκια’’ των ντόπιων, με πολλές μικρές παραλίες, μία εξ αυτών του Αγίου Αιμιλιανού, που διαθέτει και ταβέρνα, και η συναρπαστική διαδρομή προς Ερμιόνη. Σε πέντε συνολικά χλμ βρίσκεστε στην Κοστούλα ή την Κόστα, κατάντικρυ των Σπετσών με την αμμουδιά της, το μικρό λιμανάκι που δένουν τα θαλάσσια ταξί, κατάλληλο για βουτιές, και γιατί όχι, μια αξέχαστη βόλτα μέχρι τις θρυλικές Σπέτσες. Η Κόστα αποτελεί θαλάσσιο συγκοινωνιακό κόμβο για τη γρήγορη μετάβαση σας, (με φέρρυ – μπωτ σε 20’ και με θαλάσσια ταξί σε 3’ – 4’ ) στο νησί της Μπουμπουλίνας.

Αναμένοντας την αναχώρηση του φέρρυ μπότ, έχετε όλη την χρονική άνεση να αγναντεύσετε τον πευκόφυτο παράδεισο των Σπετσών και την πόλη που σκαρφαλώνει αμφιθεατρικά και περιζώνει με αρχοντικά και κοινά σπίτια το λιμάνι. 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ROAD BOOK ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

Από δστ προς το χωριό ΠΕΛΕΗ και την Ι. Μονή Αυγού (χώμα)

0 – 700 μ. ευθεία Πελεή, αριστερά χωματόδρομος αδιέξοδος

• 900 μ Χωριό ΠΕΛΕΗ,
• στην έξοδο του χωριού δεξιά υπάρχει χωματόδρομος που βγάζει στο ποτάμι

1700 μ ευθεία Ι. Μ. Αυγού, δεξιά χωματόδρομος άγνωστος

1800 μ ευθεία Ι. Μ. Αυγού, δεξιά χωματόδρομος που βγάζει στο ποτάμι

• Μικρή στάνη δεξιά σκεπασμένη με ξερά κλαριά

4.300 μ. ευθεία Ι. Μ. Αυγού, αριστερά δρόμος για βοσκοτόπια

4.500 μ. δεξιά Ι. Μ. Αυγού, αριστερά δρόμος για βοσκοτόπια

4.520 μ. δεξιά Ι. Μ. Αυγού, αριστερά δρόμος για βοσκοτόπια

7.420 μ. ευθεία Ι. Μ. Αυγού αριστερά δρόμος άγνωστος

7.620 Πάρκινγκ και πινακίδα Ι. Μ. Αυγού

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ROAD BOOK ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ

από Φούρνους – σπήλαιο Φράχθι και παραλίες (άσφαλτος - χώμα)

• Από την κλασική μπλε πινακίδα που προσδιορίζει την ‘’είσοδο’’ στους Φούρνους θα οδηγήσετε άλλα 1300μ.

Εκεί υπάρχουν δύο βενζινάδικα, (δεξιά BP αριστερά ΕΛΙΝ), και η πινακίδα της αρχαιολογικής ‘’προς σπήλαιο Φράχθι’’, που ακολουθείτε.

3.700 μ. τρίστρατο δεξιά ‘’Λάζες’’ και παραλία, αριστερά ‘’Λαμπαγιαννά’’ και παραλία, ευθεία εκκλησία Αι Γιάννη, πάτε αριστερά.

3.900 μ. δεξιά σας είναι η παραλία Λαμπαγιανά. Στο τέλος της παραλίας το γραμμένο μονοπάτι οδηγεί στο σπήλαιο Φράχθι με πορεία 20’.

• Μηδενίστε και συνεχίστε στον χωματόδρομο πλέον, που περνάει έναν μικρό οικισμό. Σε 2.460 μ. ξαναβγαίνουμε στο χωριό Φούρνοι στο ύψος του παλιού τσιμεντένιου γεφυριού του παλιού δρόμου που είναι ο κεντρικός για Φούρνους (αριστερά) ή για Κρανίδι (δεξιά).

Σημειώσεις:

⁽¹⁾Τον επιφανή πολιτικό τον συναντάμε εκτός των άλλων, υπουργό εσωτερικών να υπογράφει τα διατάγματα, στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αρ. φύλλου 261, της 31^ης Αυγούστου 1912, ‘’περί συστάσεων δήμων και κοινοτήτων του νομού Τρικάλων’’. 

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ιδέα & υλοποίηση μορφής: Άγγελος Σινάνης

Αυτόματος Αριθμός Κλήσης: 27540

ΔΙΑΜΟΝΗ: Saladi Beach 23702, ‘’Ερμιονίδα’’ 21750 στο Κρανίδι, ‘’Αναστασία’’ 53555 και ‘’Ρόζος’’ 51410 στο Πόρτο Χέλι.

ΚΑΜΠΙΝΓΚ: Στην Ι. Μονή Αυγού, στις Παραλίες Βουρλιάς και Κορακιάς. Οργανωμένα στην Κοιλάδα το ‘’Relax’’ 61205 και στην παραλία της Κόστας το ομώνυμο ‘’Κόστα’’ 51571.

ΦΑΓΗΤΟ: ‘’το Στέκι’’ στο Κρανίδι, μικρό κουτούκι με νόστιμα μαγειρευτά και τσιπουράκι 22928. Στο Πόρτο Χέλι καφέ και γλυκά στο Παπαγκαλίνο 52259, στην ταβέρνα ‘’Paradise’’ o Άγγελος Μπούκοσης θα σας φροντίσει 51879. Στο άκρο του λιμανιού ο ‘’Παπαδίας’’ 51322, 52342, το La Casa Vecchia 52422, και τη ‘’Ρότα’’ 51243. Επίσης στο δρόμο για Βερβερόντα ‘’το Μαϊστράλι’’. Στην παραλία Βερβερόντας καφέ στην ‘’Καραμούζα’’ 51192 μπροστά στο κύμα.

ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ: Δήμος Κρανιδίου 21136, 22589, Κοινοτικό Πορτοχελίου 51300, 52335, Α’ Βοήθειες Κρανίδι 22222, 22353, Πόρτο – Χέλι 51133, Αστυνομία 21210, Λιμεναρχείο 53333, 51408, Συνεργείο – Βουλκανιζατέρ - Ενοικιάσεις: Μαραγκάκης Δημήτριος στην Βερβερόντα 51178, Ρουμελιώτης Νίκος στην αρχή του περιφερειακού στο Κρανίδι.

ΧΡΗΣΙΜΑ: www.naarg.gr, www.ermionida.net Α.Τ.Μ. στην Εθνική στο Κρανίδι και στο Πόρτο Χέλι Εθνική, Alpha.  Μπαταρίες, φακό και μποτάκια για τις σπηλιές των Διδύμων και το σπήλαιο Φράχθι. Πριν πάτε ειδοποιήστε κάποιον για την πρόθεσή σας. Κόστα – Σπέτσες τέσσερα δρομολόγια την ημέρα χειμώνα – καλοκαίρι, 08:00, 10:30, 13:30, και 17:00.

ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΑ: Παντού, Τραχειά 1, Δίδυμα 2, Κρανίδι 2, Πόρτο Χέλι 3 δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα.

ΧΑΡΤΕΣ: Πλαστικοποιημένοι χάρτες ανά νομό που χωρούν στο tang Bag. Αγοράστε τον χάρτη Νο 2 ‘’Νομός Αργολίδας’’, εκδόσεις  ‘’Ελλάδα’’ Κολοκοτρώνη 11 Αθήνα 2103222573, 3225241, Βενιζέλου 3 Θεσσαλονίκη 2310223063.

ΒΙΒΛΙΑ: Πελοπόννησος / εκδόσεις EXPLORER.

ΛΕΣΧΕΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ: ΛΕ.ΜΟ.ΕΡ. (Λέσχη Μοτοσυκλέτας Ερμιονίδας) Κρανίδι, 23422, 6937140084. ΦΙΛ.Μ.Α (Φίλοι Μοτοσυκλέτας Αργολίδας) Θερμογιάννη 19, Ναύπλιο 26830, Γ. Γραμματέας Σοφοκλής Παπαγεωργόπουλος 6977649796, e – mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Ανοιχτά κάθε Τετάρτη τον χειμώνα από τις 20:00 και το καλοκαίρι από τις 21:00. Πληροφορίες για το ταξίδι σας, όλο το χρόνο, βρίσκετε στους ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ - Σύλλογος Μοτοσικλετιστών - Ελάτη Τρικάλων τηλ Fax: 2434071826.

Περισσότερες πληροφορίες για το ΠΟΡΤΟ ΧΕΛΙ αντλήστε από την ενδεικτική Βιβλιογραφία – Αρθρογραφία:

Α’         Αυτοτελή Βιβλία

• Πελοπόννησος / εκδόσεις EXPLORER / Αθήνα 2002
  Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας / ‘’Αργολίδας Περιήγηση’’ / Ναύπλιο 1997
  Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας / Αργολίδα ‘’η γοητεία του Αυθεντικού / Ναύπλιο 1998

Β’       Αφιερώματα περιοδικών

• Αντώνης Αναγνώστου / Αργολίδα / εκδόσεις AD & ED / Αθήνα 1997