ΚΑΡΔΙΤΣΑ

ΔΗΜΟΣ ΑΡΓΙΘΕΑΣ

Κείμενο - Διαφάνειες: Άγγελος Σινάνης e – mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

© Οκτώβριος 2008

Ανακαλύψεις

Το καφενείο του Μπακογιάννη

Είναι δεν είναι 100 μέτρα από την πηγή «Χωμένη» του συνοικισμού Μεταμόρφωσης Ανθηρού. Θα λέγαμε μοναδικό, αλλά είναι λίγο για την ιστορία του. Αναφερόμαστε στο παλιό πετρόχτιστο καφενεδάκι του μπαρμπα-Αλκιβιάδη Μπακογιάννη που το άνοιξε το 1955 συντροφιά με την κυρα- Δέσποινα, τη γυναίκα του.

Άλλοτε πέρασμα όλων των κατοίκων, εμπόρων και ταξιδιωτών, ένα μεγάλο παντοπωλείο της εποχής, είχε ότι μπορούσε να ζητήσει ο απλός κάτοικος του χωριού. Εκτός από τρόφιμα διέθετε παπούτσια, ρούχα, υφάσματα όλα με κόπο φερμένα από την Πύλη Τρικάλων, αφού ήταν πιο κοντά από το Μουζάκι. Η μεταφορά το εμπορευμάτων γινόταν από κακοτράχαλα μονοπάτια. Τα μουλάρια και οι άνθρωποι, γυναίκες και άντρες όλοι ζαλιγκωμένοι μέχρι το βράδυ που ξεκουράζονταν στο χάνι του μπάρμπα - Στέφου Γώγου στην Παλιοκαρυά. «…το πρωί αφήναμε κάτι πενταροδεκάρες πίναμε το τσαγάκι μας ή τον καφέ, σε μια εποχή που δεν είχαν όλοι να αγοράσουν, φορτωνόμαστε πάλι στην πλάτη μέχρι το χωριό. Άλλοι με μουλάρια άλλοι με ντορβάδες ή δισάκια μπρός πίσω… και ήταν όλο ανηφόρα. Δύσκολα χρόνια αλλά τα καταφέραμε, μεγαλώσαμε τέσσερα παιδιά και ένα κορίτσι. Σήμερα είμαι 81 χρονών αλλά ακόμα το παλεύω κι’ ας μου λείπει η Δέσποινα».

Ο μπαρμπα-Αλκιβιάδης θα σας φτιάξει από καφεδάκι, μέχρι μεζεδάκια για τσιπουράκι λουκάνικο, τυράκι, ομελέτα, αν έχει ντόπια αυγά ή κάτι πικάντικο για το δρόμο. Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα (τηλ.2445031214).

Το φαράγγι Κώστιανο Αχελώου

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σύντομη (40’) η διάσχιση του φαραγγιού Κώστιανο μέχρι κάτω στα δροσερά νερά του Αχελώου για κολύμπι ή ψάρεμα σε ένα πραγματικά θεαματικό καταφύγιο για όσους αποζητούν τη γαλήνη. Όπως πολλά από τα φαράγγια μας διαθέτει αξιόλογη μικροχλωρίδα με δεκάδες φυτά – βότανα, όπως το διάσημο σκορπίδι (Ceterach officinarum), και εντυπωσιακό αριθμό από μικροπούλια. Ο πλούτος του όμως δεν εξαντλείται σε αυτά που είναι ορατά, και είναι πράγματι εντυπωσιακά, αλλά απλώνεται και στα μεγάλα θηλαστικά που δεν βλέπουμε, όπως η Αρκούδα ή ο λύκος που συχνά πυκνά εμφανίζονται σε όλη την περιοχή.

Επίσης, υπάρχουν πραγματικοί θησαυροί για την επιστήμη, αθέατοι στον μη ενημερωμένο επισκέπτη, όπως ότι αυτό το φαράγγι διαθέτει κάτι μοναδικό, που δεν το συναντάμε συχνά. Το ρέμα του, που αυξάνει τη ροή του όσο πλησιάζει στον Αχελώο, διασχίζει όλους τους Γεωλογικούς σχηματισμούς της γεωτεκτονικής ζώνης Ωλονού – Πίνδου, ηλικίας από 225 εκατ. περίπου έως 40 εκατ. περίπου. Διαθέτοντας υψηλή βιοποικιλότητα και ταυτόχρονα μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον πιστεύουμε ότι ο δήμος πρέπει να κινήσει τις διαδικασίες για να προστατευτεί από τις όποιες επεμβάσεις.

Η πρόσβαση είναι εύκολη 4,2 από Καλή Κώμη προς Πετρωτό και 8,2 από Πετρωτό Καλή Κώμη. Από εκεί ακολουθείστε τα βέλη. Περνάτε δίπλα από λιθόκτιστη μάντρα – αναβαθμίδα πεζοπορώντας κατηφορικά από ανατολή προς δύση μέσα από το πυκνό δάσος δίπλα και ψηλότερα από το ρέμα. Σε 10’ θα είστε στην κοίτη του κατηφορίζοντας προς το στενότερο σημείο, εκεί που στρίβει δεξιά (25’) προς την έξοδο και τον ποταμό Αχελώο (40’).

Ο Άγιος Νικόλαος με το πώρινο τέμπλο

Ο πωρόλιθος, αυτό που στη λαϊκή οικοδομική ορολογία λέγεται πουρί ή πωρί είναι ασβεστολιθικό πέτρωμα που λαξεύεται εύκολα. Πώρινους κίονες, πλαίσια, πλάκες, παράθυρα, κωδωνοστάσια, τόξα, υπέρθυρα, αρχιτεκτονικά μέλη, διακοσμήσεις: γείσα, σταυρούς, αετώματα κ.ά, γνωρίζαμε, αλλά ολόκληρο πώρινο τέμπλο προκαλεί έκπληξη και γι’ αυτό θαυμασμό.

Πραγματική αποκάλυψη είναι ο ενοριακός ναός στην Καλή Κώμη αφιερωμένος στον άγιο Νικόλαο αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας. Σύμφωνα με επιγραφή χτίστηκε το 1917 και σύμφωνα με προφορική μαρτυρία ήταν Πραμαντιώτες οι χτίστες. Αρχικά χτίστηκε με πέτρινο τρούλο. Μόλις οι μαστόροι του τελείωσαν, γρήγορα πληρώθηκαν και αναχώρησαν νύχτα από το χωριό.

Το πρωί ο τρούλος είχε πέσει. Οι κάτοικοι κατάλαβαν τότε την άμεση φυγή. Τρέχοντας, τους πρόλαβαν στο Μυρόφυλλο και τους έφεραν πίσω. Στο νέο χτίσιμο χρησιμοποίησαν το πωρί ώστε να ελαφρώσει η κατασκευή. Δεν διευκρινίζεται τίποτε για το τέμπλο, το οποίο ο πληροφορητής μας Αλκιβιάδης Σκύλας λέει ότι χτίστηκε μεταγενέστερα, άγνωστο πότε. Υποθέτω, ότι μετά την πληρωμή των μαστόρων, τη δεύτερη φορά, η κοινότητα, πιθανόν από οικονομική δυσπραγία, δεν κάλεσε κάποιον ξυλογλύπτη προτιμώντας τον πωρόλιθο που αφθονεί στην περιοχή και είχαν χρησιμοποιήσει οι Πραμαντιώτες μαστόροι.

Έτσι αυτοί, έγιναν η αιτία για τη δημιουργία από άλλους, τεχνίτες που γνώριζαν από γλυπτική, αυτού του περίτεχνου τέμπλου.